2 Φεβ 2012

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ.....Εξορκισμός "Ραντεβού με τον δαίμονα"

Υπάρχει ένα χωριό στο νομό Αχαΐας που λέγεται μοναστήρι «Βεργουβίτσα». Η εκκλησία του χωριού ονομάζεται Παναγία και κάποτε ερχόντουσαν απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδος όταν γιόρταζε γιατί ήταν πολύ θαυματουργή. Ο κόσμος έκανε τάματα και ολονύκτιες για πολλές μέρες. Εκείνα τα χρόνια μια φορά ο παπάς του χωριού διάβαζε μια δαιμονισμένη.
Μαζί του είχε άλλους 7 άντρες για .......
τυχόν βοήθεια.

Ο εξορκισμός είχε ήδη κρατήσει πολλές ώρες αλλά η κατάσταση της γυναίκας δεν έλεγε να αλλάξει. Έβριζε, καταριόταν, ούρλιαζε, χτυπούσε και απειλούσε τις ζωές τους. Ο παπάς όμως δεν το έβαζε κάτω και παρ’ όλα αυτά προσπαθούσε να την απαλλάξει από το κακό που είχε μέσα της. Είχε βραδιάσει και οι άνθρωποι άρχισαν να χάνουν την υπομονή τους. Ξεκίνησαν να την χλευάζουν και να την περιγελούν τονώνοντας έτσι το ηθικό τους μέσα στην όλη κούραση. Κάποια στιγμή η γυναίκα έστρεψε το βλέμμα τους προς αυτούς και τους είπε:
«Γελάτε, γελάτε τώρα εσείς, αλλά να σας δω τι θα κάνετε απόψε στις 12 όταν θα έρθει ο άρχοντας μου!».

Οι άντρες κοιταχτήκανε μεταξύ τους προσπαθώντας να καταλάβουν τα λόγια της. Τι να εννοούσε με αυτό; Το ρολόι έδειχνε 10 αλλά κανείς δεν είχε φύγει.

Θεώρησαν ότι αυτό που τους είπε ήταν άλλη μα αερολογία όπως και οι προηγούμενες. Μη δίνοντας σημασία λοιπόν συνέχισαν να τη κοροϊδεύουν και να την υποτιμούν λέγοντας της αστεία όπως:

«σε κορόιδεψαν οι δαίμονες σου! Που είναι, γιατί δεν έχουν έρθει ακόμη; Μάλλον δεν θα έρθουν, πάμε να φύγουμε!».

Εκείνη τους κοίταζε και γελούσε ειρωνικά. Έτσι κάπως συνεχίστηκε, ώσπου ξαφνικά είδαν ένα μεγάλο μαύρο πουλί να έρχεται μακριά προς το παράθυρο. Έπεσε με μανία και με τα νύχια του χτυπούσε τα τζάμια προσπαθώντας να μπει μέσα. Οι κραυγές του αντηχούσαν σε όλο το ιερό και σίγουρα ήταν από άλλο κόσμο. Η όψη του σκοτεινή και περίεργη κάλυπτε το φως των κεριών. Το ρολόι έδειχνε 12 ακριβώς! Μετά από αυτό και οι 7 άντρες κατουρήθηκαν στην κυριολεξία πάνω τους, βγήκαν έξω από την εκκλησία κρατώντας ο ένας τον άλλο σαν αλυσίδα και πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι μέχρι να αφήσουν και τον τελευταίο.

Την ιστορία αυτή μου την διηγήθηκε ο θείος μου που ήταν ένας από αυτούς τους ανθρώπους εκείνης της βραδιάς.

Μερικές λεπτομέρειες που κάνουν την ιστορία που σας διηγήθηκα ακόμα πιο ενδιαφέρον, πιο αληθινή και το τι απέγιναν τελικά ο παπάς και η δαιμονισμένη.


Η γυναίκα πριν να γίνει καλά, ήταν μέρα-νύκτα σε ένα κρεβάτι, κουκουλωμένη με κουβέρτες μέσα στην εκκλησία και η λειτουργία και τα μυστήρια συνεχίζονταν κανονικά. Μια Κυριακή πρωί λοιπόν, που λειτουργούσε ο παπάς, η άρρωστη όπως ήταν κουκουλωμένη, δεν έβλεπε κανέναν. Η εκκλησία γεμάτη από κόσμο. Ξαφνικά η άρρωστη αρχίζει να φωνάζει! – Αυτές που ετοιμάζονται να μπουν στην εκκλησία, μην τις αφήσετε γιατί δεν είναι άξιες να μπουν. Τότε όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και πάλι αύτη λέει: "Μην κοιταζόσαστε, δεν εννοώ κανέναν από σας που βρίσκεται μέσα στην εκκλησία, εννοώ αυτές, που πάνε να μπούνε τώρα!!" Τη στιγμή εκείνη, μπήκαν δυο κοπέλες μέσα και τότε όλοι κατάλαβαν για ποιές μιλούσε.

Οι κοπέλες αυτές, είχαν άσκημο όνομα στο χωρίο για την εποχή εκείνη. Τις θεωρούσαν ανήθικες γιατί πήγαιναν με πολλούς άντρες και όπως φαίνεται, ήθελε να τις ξεσκεπάσει και να τις προσβάλει μπροστά στο κόσμο. Μια άλλη φορά πάλι, το βράδυ του εξορκισμού, αφού ήρθε το παράξενο πουλί έξω από το παράθυρο και έγινε ότι έγινε, από εκεί που ούτε έπινε ούτε έτρωγε όλη μέρα, λέει στο παπά.

Εσύ παπά πήγαινε έξω να μου φέρεις κάτι να φάω, πεινάω! Γιατί ήθελε να βγάλει τον παπά έξω από την εκκλησία; (Τα συμπεράσματα δικά σας). Ακόμα, την ώρα του εξορκισμού που τους είχε πει ότι θα ερχόταν το πουλί η ο άρχοντας της όπως το αποκαλούσε, πριν το ρολόι να γράψει 12, ενώ δεν είχε κάποιο ρολόι πάνω της και ενώ οι άντρες του χωριού την πείραζαν, λέγοντας της ότι πέρασε η ώρα και ότι δεν θα ‘ρθει να την συναντήσει, τους έλεγε περιμένετε και θα δείτε γιατί ακόμα θέλει δυο λεπτά για να πάει δώδεκα και όντως ήταν έτσι. Τέλος ρώτησα κι έμαθα, ότι μετά από λίγο καιρό, η γυναίκα αυτή συνήλθε και ως αντάλλαγμα στην παναγία που την έκανε καλά, αφιερώθηκε στην εκκλησία για ένα χρόνο και ντύθηκε στα μαύρα ως ένδειξη σεβασμού και ταπεινοφροσύνης. Ο παπάς μετά απ’ όλα αυτά έφυγε και δεν ξαναγύρισε ποτέ πίσω.
πηγή Ιστορίες Τρόμου



Θα παρακαλούσαμε τα σχόλια σας να είναι σχετικά με το περιεχόμενο του εκάστοτε άρθρου, και να συνάδουν με το ύφος της σελίδας.. Τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν αποτελούν απαραιτήτως και δικές μας απόψεις.

Designed By Μαγική Αυλή